วันพุธที่ 15 กรกฎาคม พ.ศ. 2558

วิถีอาเซียนและปัญหากฎบัตร ตอนที่ 5 : ปัญหากฎบัตรอาเซียน

ปัญหากฎบัตรอาเซียน แบ่งเป็น 3 ส่วนหลักตามเสา 3 เสาของอาเซียน คือ

  • การเมืองและความมั่นคง
  • เศรษฐกิจ
  • สังคมและวัฒนธรรม

เสาที่ 1 การเมืองและความมั่นคง



1. ความแตกต่างกันทางการเมืองและการปกครอง 

การสร้างประชาคมความมั่นคงอาเซียนก็จะช่วยยกระดับความร่วมมือในการส่งเสริมประชาธิปไตยของแต่ละประเทศอันมีผลต่อความสงบเรียบร้อยทางการเมืองในภูมิภาคด้วย แต่การปกครองของประเทศสมาชิกอาเซียนมีหลากหลายรูปแบบ ทำให้สมาชิกในกลุ่มอาเซียนมีความแตกต่างกันอย่างเห็นได้ชัด สมาชิกบางประเทศยังมีปัญหาด้านความเป็นประชาธิปไตยและยังปกครองในรูปแบบเผด็จการและต้องการรักษาอำนาจของตนไว้  ทำให้อาเซียนพัฒนาได้อย่างยากลำบาก

2. ความขัดแย้งระหว่างประเทศอาเซียน 

ประเทศสมาชิกในกลุ่มอาเซียนยังมีปัญหาความขัดแย้งระหว่างประเทศอยู่ 
ปัญหาพรมแดนระหว่างประเทศไทย – กัมพูชา 
ปัญหาพรมแดนระหว่าง มาเลเซีย - ฟิลิปปินส์ – อินโดนีเซีย

เสาที่ 2 ด้านความร่วมมือทางเศรษฐกิจ


จุดประสงค์ของกฎบัตรอาเซียนต่อเสาด้านความร่วมมือทางเศรษฐกิจ



  • อาเซียนจะมีการรวมตัวทางเศรษฐกิจของประเทศในภูมิภาค 
  • โดยได้มีการจัดตั้งเขตการค้าเสรีอาเซียน (AFTA) ขึ้น 
  • ดำเนินกิจกรรมของอาเซียนโดยการขยายครอบคลุมไปสู่ทุกสาขาหลักทางเศรษฐกิจ รวมทั้งในด้านการค้า  สินค้า บริการการลงทุน มาตรฐานอุตสาหกรรมและการเกษตร ทรัพย์สินทางปัญญา การขนส่ง พลังงาน และการเงินการคลัง เป็นต้น

ปัญหาและอุปสรรคของกฎบัตรต่อเสาด้านความร่วมมือทางเศรษฐกิจ



1.ประเทศสมาชิกอาเซียนมีสภาพภูมิศาสตร์คล้ายคลึงกัน  

  • สินค้าเกษตรหรือแร่ธาตุที่คล้ายคลึงกัน จนเกิดการแย่งตลาดกันเอง 
  • สินค้าส่วนใหญ่เป็นผลผลิตทางการเกษตรที่ยังไม่ได้แปรรูป ทำให้ราคาสินค้าตกต่ำ 
  • นโยบายเขตการค้าเสรีในภูมิภาคนี้จึงดำเนินไปอย่างช้ามาก 
  • การแก้ไข คือ ต้องมีการแบ่งการผลิตตามความถนัดของแต่ละประเทศแล้วนำมาแลกเปลี่ยนกันจึงจะเกิดการรวมกลุ่มกันได้ แต่ถ้าต่างคนต่างผลิตโดยไม่มีการกำหนดมาตราฐานร่วมกันในการวางแผนการผลิตก็ถือว่าเป็นปัญหาใหญ่ในการรวมกลุ่ม

2. สินค้าอุตสาหกรรมในกลุ่มอาเซียนนั้นก็เป็นอุตสาหกรรมประเภทเดียวกัน 

แต่ละประเทศต่างมุ่งจะพัฒนาประเทศให้เป็นประเทศที่พัฒนาแล้วตามแบบอย่างตะวันตก จึงต้องมีการจัดซื้อเทคโนโลยีชั้นสูง ทั้งๆที่ประเทศในกลุ่มอาเซียนที่พอจะผลิตสินค้าเทคโนโลยีได้ก็คือสิงคโปร์ แต่ประเทศสมาชิกก็เกี่ยงว่ายังไม่มีคุณภาพ 
ทำให้การค้าขายระหว่างกันในกลุ่มอาเซียนทำได้ยาก 
วิธีการแก้ไข คือ จะต้องมีการแบ่งงานกันทำและยอมรับสินค้าประเทศในภูมิภาคเดียวกัน รวมทั้งจะต้องมีการพัฒนาคุณภาพสินค้าภายในกลุ่มประเทศอาเซียนให้ดีขึ้น

3. ประเทศในอาเซียนพยายามพัฒนาอุตสาหกรรมภายในประเทศเพื่อทดแทนการนำเข้า 
  • แต่ละประเทศพยายามส่งเสริม พัฒนา และคุ้มครองอุตสาหกรรมในประเทศตน โดยการใช้กำแพงภาษีหรือกำหนดโควต้า 
  • ซึ่งสวนทางกับหลักการในการรวมกลุ่มและตลาดการค้าเสรี ซึ่งเป็นประเทศสมาชิกมารวมกลุ่มกันต้องยกเลิกข้อเลือกปฏิบัติทางการค้าระหว่างประเทศเพื่อก่อให้เกิดการค้าเสรี (Free Trade) 
  • ดังนั้นข้อตกลงใน AFTA ของอาเซียนหลายข้อจึงยังไม่ได้รับการปฏิบัติ

4. ประเทศสมาชิกยังคงปกป้องผลประโยชน์แห่งชาติของตนเป็นหลัก 
  • การหารายได้เข้าของรัฐประเทศในอาเซียนมีลักษณะเหมือนกัน คือ รายได้หลักของประเทศมาจากการเก็บภาษีศุลกากรสินค้าขาเข้าและขาออก 
  • ซึ่งการรวมกลุ่มเป็นประชาคมอาเซียนให้ยกเลิกการเก็บภาษีระหว่างกันหรือเก็บภาษีให้น้อยลง 
  • แต่ประเทศสมาชิกไม่สามารถสละรายได้ในส่วนนี้ได้ เนื่องจากเป็นเงินที่ต้องนำมาพัฒนาประเทศ 
  • การรวมกลุ่มเพื่อให้เกิดการค้าเสรีจึงยังทำได้ยาก



เสาที่ 3 ด้านสังคมและวัฒนธรรม



จุดประสงค์ของกฎบัตรต่อเสาด้านสังคมและวัฒนธรรม หรือเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าความร่วมมือเฉพาะด้าน 


  • ความร่วมมือด้านอื่นๆ ที่มิใช่ด้านการเมืองและเศรษฐกิจ 
  • เพื่อแก้ไขปัญหาสังคมที่ส่งผลกระทบในระดับภูมิภาค 
  • พัฒนาและเสริมสร้างสภาพชีวิตความเป็นอยู่ของประชากรในภูมิภาคให้ดีขึ้น 
  • รวมถึงลดผลกระทบทางสังคมที่เกิดจากการรวมตัวกันทางเศรษฐกิจของอาเซียน 
  • ส่งเสริมและรักษาเอกลักษณ์ ประเพณีและวัฒนธรรมที่แตกต่างกันของแต่ละประเทศ
  • ตลอดจนส่งเสริมความเข้าใจอันดีระหว่างประชาชนในแต่ละประเทศสมาชิก

ปัญหาและอุปสรรคของกฎบัตรต่อเสาด้านสังคมและวัฒนธรรม


1. ความแตกต่างด้านเชื่อชาติ ศาสนา 
ภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้เป็นดินแดนซึ่งมีความหลากหลายทางเชื้อชาติ ศาสนา โดยสามารถแบ่งกลุ่มประเทศตามศาสนาที่ประชากรส่วนใหญ่ ของประเทศนับถือได้ ดังนี้
- ประเทศที่ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาอิสลาม คือ บูรไน อินโดนีเซีย และมาเลเซีย
- ประเทศที่ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาพุทธ คือ กัมพูชา ลาว พม่า เวียดนาม สิงคโปร์ และประเทศไทย
- ส่วนในฟิลิปปินส์ประชากรส่วนใหญ่นับถือศาสนาคริสต์

2. ปัญหาชนกลุ่มน้อยที่มีจำนวนมาก 

มีความแตกต่างทางความเชื่อ วิถีชีวิต ภาษา ขนบธรรมเนียมประเพณีและวัฒนธรรม 
อุปสรรคต่อการหลอมรวมสร้างความเป็นหนึ่งเดียว


3. ปัญหาการละเมิดสิทธิมนุษยชนและการค้ามนุษย์

 ซึ่งเป็นปัญหาละเอียดอ่อน และต้องใช้การประนีประนอมในการแก้ไขปัญหา


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น